8. 4: Jèzus Cilvèciskums 

 

Evanåèlijos ir daudz piemèru, kuri parâda Jèzus cilvècisko dabu visâ pilnìbâ. Ir sacìts, ka vienreiz Viðø bija noguris un viðam vajadzèja apsèsties, lai padzertos no akas (Jâða ev. 4:6.). Citreiz ''Jèzus apraudâjâs'' kad bija nomiris Lâcars (Jâða ev.11:35.). Bet lielâkoties par Kristus cilvèciskumu runâ panti par Viða pèdèjâm cieøanâm: ''Mana Dvèsele tagad ir saøutusi'' Viðø atzinâs, kad lúdza Dievu par Viða glâbøanu no nâves uz krusta (Jâða ev.12:27.). Viðø ''lúdza un sacìja: ''Mans Tèvs, ja tas var bút, tad lai øis kauss iet man garâm, tomèr ne kâ es gribu, bet kâ Tu gribi'' (Mat.ev.26:39.). Tas parâda, ka daýos gadìjumos Kristus ''griba'' vai vèlèøanâs atøæìrâs no Dieva ''gribas'' vai vèlèøanâs.

 

Visas savas dzìves laikâ Kristus savu gribu pakîâva Dieva gribai, gatavojoties savam pèdèjam pârbaudìjumam uz krusta. ''Es no sevis nespèju darìt nekâ. Kâ es dzirdu, tâ es sprieýu, un mans spriedums ir taisns, jo es nemeklèju savu gribu, bet tâ gribu, kas mani sútìjis'' (Jâða ev.5:30.). Øis atdalìjums starp Kristus gribu un Dieva gribu ir pietiekams pierâdìjums, ka Kristus nebija Dievs.

 

Tiek uzskatìts, ka músu dzìves laikâ to pârbaudìjumu rezultâtâ, kurus mums nâkas pârvarèt, palielinâs músu zinâøanas par Dievu. Un øeit Jèzus dod mums labâko piemèru. Viðam nebija pilnìgas zinâøanas par Dievu un nesaðèma tâs vairâk kâ mès. No bèrnìbas ''Jèzus pieðèmâs gudrìbâ, augumâ (tas ir, garìgi pieauga, salìdz. Ef. 4:13.) un piemìlìbâ pie Dieva un cilvèkiem'' (Lúk.ev.2:25.). ''Bet bèrns auga un tapa stiprs garâ, pilns gudrìbas'' (Lúk.ev.2:40.). Øie divi panti runâ par to, ka fiziskais Kristus augums gâja paralèli viða garìgajai attìstìbai; augøanas process Viðam notika kâ fiziski tâ arìgarìgi. Ja ''Dèls ir Dievs'', kâ apgalvo ticìbas apliecìba par ''Trìsvienìbu'', tad viss augstâkminètais bútu neiespèjams. Pat savas dzìves beigâs Kristus sacìja, ka Viðø nezina precìzu savas otrâs atnâkøanas laiku, kaut arì Tèvs par to zina (Marka ev.13:32.).

 

Kâdâ laika posmâ mums visiem ir jâmâcâs pakîauties Dieva gribai. Kristum tâpat vajadzèja izie cauri øim procesam, lai iemâcìtos pakîauties savam Tøvam, kâ to dara visi dèli. ''Un dèls búdams, tomèr ir mâcìjies paklausìbu no tâ ko ir cietis (tas ir paklausìbu Dievam). Un pilnìbu saniedzis (tas ir, kîuvis garìgi pieaudzis), viðø ir palicis visiem, kas viðam paklausa, par múýìgâs pestìøanas gâdnieku'', tas ir, sava pilnìgâ un pabeigtâ grìgâ auguma rezultâtâ (Ebr.5:8.,9.). Panti Filip.2:7.,8. (skat. atkâpi 27.) tâpat runâ par to paøu Jèzus garìgâs attìstìbas procesu, kurø noslèdzâs ar viða nâvi uz krusta. Viðø ''iztukøja, pieðemdams kalpa veidu... pazemojâs kîúdams paklausìgs lìdz nâvei, lìdz pat krusta nâvei''. Øeit pielietotâ valoda ilustrè kâ Jèzus apzinâti virzìjâs uz priekøu savâ garìgajâ attìstìbâ, kîústot arvien vairâk un vairâk pazemìgs, tâ ka beigâs Viðø ''kîuva paklausìgs'' Dieva gribai, lai nomirtu pie krusta.  Savas pareizâs attieksmes dèî pret cieøanâm, rezultâtâ viðø kîuva nevainojams

 

No tâ ir skaidrs, ka Jèzum jâpieliek apzinâtas púles, lai bútu taisns. Dievs nekâdâ veidâ nepiespieda Viðu tâdam bút, citâdi Viðø bútu tikai marionete. Pastâvìgâ pasvìtroøana, ka Kristus mús mìl, bútu tukøa skaða, ja Dievs bútu piespiedis Viðu nomirt pie krusta (Ef.5:2.,25.; Atkl.1:5.; Gal.2:20.). Ja Jèzus bútu bijis Dievs, tad Viðam nebútu bijusi izvèle, kâ vienìgi bút paklausìgam un nomirt pie krusta. Tas fakts, ka Jèzum bija tâda pati izvèle pamuidna mús vel vairâk novèrtèt Viða mìlestìbu un nosacìt savu personìgo attieksmi pret Viðu.

 

Dievs bija priecìgs par Kristus labprâtìgo lèmumu atdot Savu dzìvi: ''Tâpèc Tèvs mani mìl, ka es atdodu savu dzìvìbu, lai es to atkal atgútu. Neviens to nav man atðèmis, bet es to atdodu pats no sevis.'' (Jâð.ev.10:17.,18.). Grúti ir apvienot apziðâ divas sapratnes par to, ka Dievs bija îoti apmierinâts ar Kristus labprâtìgo lèmumu pieðemt nâvi un tajâ pat laikâ, ka Viðø bija Dievs, kurø dzìvo kâ cilvèks un ir pieðèmis grècìga cilvèka lìdzìbu (Mat.ev.3:17.; 12:18.; 17:5). Vârdi par Dieva prieku par to, ka Kristus paklausìja, kalpo vel par vienu pierâdìjumu par iespèju Viðam nepaklausìt un par apzinâtu lèmumu paklausìt.

 

 

 

 

 

KRISTUS TIEKØANÂS UZ SAVU GLÂBØANU 

 

Par cik Jèzum bija cilvèciska daba, viðø tâpat kâ arì mès bija pakîauts vieglâm slimìbâm, nogurumam un t.t.. No tâ izriet, ka ja viðø nenomirtu pie krusta, tad nomirtu kaut kâdâ citâ veidâ, piemèram, aiz vecuma. Øajâ sakarâ Jèzum bija vajadzìgs lai Dievs glâbtu no nâves. Labi to apzinoties, Viðø ''ar stipru balsi un asarâm viðø ir raidìjis daudz karstu lúgøanu pie tâ, kas viðu varèja izglâbt no nâves, un ir ticis atpestìts no bailèm'' (Ebr.5:7.). Tas fakts, ka Kristum bija jâlúdz Dievu glâbt Viðu no nâves izslèdz jebkuru jebkâdu iespèju, ka Viðø pats personìgi bija Dievs. Vârdi par to, ka pèc Savas augøâmceløanâs ''nâve vairs nevaldìs par Viðu'' (Rom.6:9.) liecina par to, ka pirms tam Kristus bija nâves varâ.

 

Daudzi Psalmi pravieto par Jèzu. Kad daýi panti no Psalmiem tiek citèti Jaunajâ Derìbâ par Kristu, tad rodas iespèja domât, ka daudzi citi panti Psalmos arì runâ par Viðu. Ir daudz vietas, kuras liecina par Kristus tiekøanos uz to, lai Dievs Viðu glâbtu:

 

Pantâ Mat.ev.4:6 ir citèti vârdi par Jèzu kuri ir sacìti Ps.91:11.,12.. Bet Ps.91:16. pravieto, ka Dievs dos glâbøanu Jèzum: ''Es viðam doøu ilgu múýu (tas ir múýìgo dzìvìbu) un parâdìøu viðam savu pestìøanu''.

 

Ps.69:21. attiecas uz Kristus piesiøanu krustâ (Mat.ev.27:34). Viss psalms apraksta Kristus domas pie krusta: ''Palìdzi man, ak Dievs... tuvojies manai dvèselei, atpestì to... Tava palìdzìba, ak Dievs, lai mani uztur'' (Ps.69:2.,19.,30.).

 

Ps.89 runâ par Dieva apsolìjumiem Dâvidam attiecìbâ pret Kristu. Pants 89:27. pravieto par viðu: ''Viðø sauks Mani: ''Tu esi mans Tèvs, mans Dievs un manas pestìøanas klints patvèrums''.

 

Kristus lúgøanas par glâbøanu tika uzklausìtas. Apraksti par to kâ Dievs augøâmcèla Jèzu un pagodinâja Viðu par nemirstìgu sastâda svarìgu Jaunâs Derìbas tèmu:

 

- ''Dievs ir uzmodinâjis Jèzu... Dievs viðu paaugstinâjis sev pa labo roku par Valdnieku un Pestìtâju'' (Ap.d.5:30.-31.).

 

- ''Dievs... ir godâ cèlis savu kalpu Jèzu... Viðu Dievs ir uzmodinâjis no miruøiem'' (Ap.d.3:13.,15.).

 

- ''Øo Jèzu Dievs ir uzmodinâjis'' (Ap.d.2:24.,32.,33.).

 

- Jèzus pats to visu atzina, kad viðø lúdza Dievu viðu apskaidrot (Jâða ev.17:5., salìdz. 13:32.; 8:54.).

 

Ja Jèzus bútu Pats Dievs, tad visi øie vârdi bútu nevietâ, jo Dievs nevar nomirt. Jèzum nevadzètu prasìt glâbøanu, ja Viðø Pats bútu Dievs. Tas fakts, ka Dievs paaugstinâja Jèzu, liecina par Dieva pârâkumu par Viðu un starpìbu starp Dievu un Jèzu. Nekâdâ veidâ Kristus nevarèja bút ''patiesais un múýìgais Dievs ar divâm dabâm... Dieviøæu un cilvècisku'', kâ par to runâ pirmais no 39 Anglikâðu baznìcas rakstiem. Pati vârda nozìme parâda, ka jebkurai bútnei var bút tikai viena daba. Mès domâjam, ka pierâdìjumu ir vairâk, nekâ nepiecieøams par to, ka Kristum bija cilvèciska daba.